RUSALKI

In het nieuwe programma ‘Dagboek van de Zon’ bezingen wij  lente, zomer, herfst en winter met mythische liederen uit Lapland, magische Occitaanse ritmes en occulte klaagzang uit Mexico. Overal ter wereld bestaan volkstradities die het veranderen der seizoenen begeleiden en Rusalki heeft hieruit een prachtige selectie gemaakt.

Uit het dagboek van de zon:

In de lente kus ik de Dageraad die met haar roze vingers de aarde wakker schudt. Waar zij loopt ontspruit het groen. Ik koester de mensen die zingen over prille verliefdheid, hoop, vruchtbaarheid en de geboorte van nieuw leven.

In de zomer sta ik hoog aan de hemel en schijn met volle kracht over de aarde waar de liefde tot wasdom is gekomen en waar odes worden gebracht aan de volle akkers, het gerijpte graan, velden vol bloemen, een voorspoedige oogst en het huwelijk. Waar de meisjes zingen voor Sint Jan, opdat hun dromen uitkomen.

In de herfst nemen mijn krachten af en kondig ik het afsterven aan. Op het land verwelken de gewassen en verliezen de bomen hun blad. De liefde vertoont barsten en de zang is voor de doden die door de sluier van de tijd heen kijken, voor de Cailleach, de Korenvrouw, die de jonge meisjes meesleurt naar de onderwereld.

In de winter verberg ik mij of is mijn blik zo bleek en koud dat het ijs blijft liggen en er diepe voren verschijnen in de harde grijze aarde. Wodan stuurt zijn raven uit en rijdt aan het hoofd van zijn leger van dode zielen door de hemel om het kwaad dat vrij spel heeft te bestrijden. In de twaalf dagen is alles stil en duik ik onder de aarde zodat het rad van het leven op gang kan komen en het licht opnieuw geboren wordt.